Ze gingen niet

Allen de beste wensen!

Kent iemand die mop van Sam en Moos die naar Parijs gingen?Voor het antwoord verwijs ik naar de titel van dit stuk. Een stomme grap natuurlijk, althans er wordt naar gerefereerd als mop dus dan zal het wel een grap zijn. Maar dan wel een grap waarin niets gebeurt. Of sterker nog waarin iets niet gebeurt. Dan blijft er toch weinig over om te lachen? Zo heb ik me de afgelopen twee weken ook meermaals mogen voelen. Niet dat ik ergens niet om moest lachen omdat er niks te lachen viel, maar wel omdat ik voornemens was iets te ondernemen waar dit uiteindelijk niet door ging. Hoewel, het valt nog te zien of Sam en Moos echt van plan waren om naar Parijs te gaan. Dat laat de mop zelf in het midden en ras-Amsterdammers verlaten hun stad ook niet zo gauw. Leer mij Sam en Moos kennen.

Enfin, de vorige keer heb ik iedereen nog opgetogen verteld hoeveel zin ik had om Kerstmis te vieren bij mijn landlords. U voelt het misschien al aankomen, er viel weinig te vieren. Drie mensen in de familie waren ziek geworden in die periode en op een aantal van vier (goed, vijf met de oma erbij geteld) is dat behoorlijk veel. En dan ook nog, zoals dat gaat, in estafettevorm zodat ook een uitgesteld Kerstfeest voor Tweede Kerstdag (het oorspronkelijke alternatief) niet doorgezet kon worden. De cadeautjes voor de kids blijven nog even ingepakt en de hapjes die ik klaar had gemaakt heb ik maar zelf opgegeten. For the record, ze waren heerlijk. Er zijn plannen om januari nu als alternatief door te zetten. Als dat maar goed gaat. Ik vrees voor mijn gezondheid. De vraag of u die mop kent over die jongen die Kerstmis bij zijn landlords wou vieren kan nu in ieder geval onomwonden met ja beantwoord worden.

Nu scheelt het dat Tweede Kerstdag als alternatief mij toch al niet zo goed uitkwam aangezien ik dan ´gewoon´ moest werken. Zo gewoon bleek dat echter niet te zijn. Aangekomen zag het gebouw er redelijk donker uit maar gelukkig wist ik op sluwe wijze gebruik te maken van mijn toegangspasje om binnen te komen. Echter, al even slinks stond ik daarna voor een tweede deur die opvallend gesloten bleek te zijn. Nu is het nadeel van gesloten deuren dat ze niet zo maar open gaan en dat was ook hier het geval. Vervolgens kwam de senior nog even langs om te vertellen dat ik nog best wel de rest van de dag naar die deur mocht staren maar dat die daarmee niet open zou gaan. Ik besloot niet verder te oefenen op mijn superkrachten en maar weer terug naar huis te gaan. Kent u dat verhaal van die jongen die op Tweede Kerstdag naar zijn werk wou gaan? Hij ging niet? Nee, hij ging wel, hij kon alleen weer terug.

Daarna kwamen voor Oud & Nieuw mijn ouders op bezoek. Aangezien ik me zoveel mogelijk aan de feiten houd en niet bezig ben met een thematische verhandeling kan ik hier in ieder geval melden dat mijn ouders wel gewoon naar Glasgow gingen. Dat scheelt weer met flauwe grappen. En dankzij de extra vrije Tweede Kerstdag had ik dus gewoon extra tijd om van te voren mijn huis schoon te krijgen. Maar ja, met Kerstmis zijn er ook heel veel leuke films op de BBC dus dat is toch een lastige keuze. We hebben met z’n drieën in ieder geval een ontzettend leuke tijd gehad. Een combinatie van even bijrusten, wat sight seeing in Glasgow en ’s avonds samen koken (Tussendoor nam mijn vader nog de moeite mijn kerstboom te versieren met al jullie kaartjes over de Schotland-periode. Zie de foto voor het resultaat.). Zo kon ik ze een beetje laten proeven wat ik zoal klaar maak thuis. En gelijk maar eens dat doedelzakstoofpot-recept geprobeerd wat ik van Thijs heb gekregen. Nu zit ik wel met een overload aan havermout thuis die ik verder nooit gebruik. Iemand tips wat ik daarmee kan doen? En ja, ik weet dat het één van de ingrediënten voor Haggis is.

Op twee januari gingen mijn ouders weer naar huis en mocht ik weer aan de slag. Te beginnen om 8.30 uur. Hoewel ik oprecht twijfelde of ik niet om zeven uur moest beginnen. Te meer daar er een ellenlange wachtrij aan telefoontjes was toen ik binnen kwam. In ieder geval weer een lekkere binnenkomer en ik bleek het meeste nog wel enigszins onthouden te hebben. Het laatste anderhalf uur bleek er vervolgens dan weer niks te doen te zijn, maar een blik op het werkschema leerde toch echt dat mijn 8.30-17.00 shift correct was en daarbij kon ik op deze wijze anderhalf uur meer uitslapen. Iedereen tevreden toch?

Die tevredenheid zal er voor morgen minder zijn. Ook dan mag (moet?) ik tot 17.00 uur door, met dat verschil dat ik wel om zeven uur moet beginnen. Dat geldt voor het hele team trouwens. Veel mensen terug van de vakantie, dus veel vragen aan de telefoon. Soep wordt echter gegeten nadat ie opgediend wordt en dan is ie minder warm (gazpacho uitgezonderd) dus in de loop van de dag zullen er vast wel wat mensen te horen krijgen dat ze alsnog om 15.30 uur naar huis mogen. En als ik daar niet bij zit heb ik weer anderhalf uur extra om te declareren. Zo kun je je week ook beginnen.

Terug naar het hoofdthema van dit verhaal (de diverse musea waar ik met mijn ouders niet binnen kwam omdat deze gesloten zijn tussen Kerst en Nieuwjaar laat ik maar even voor wat ze zijn). Ik wou vandaag nog gaan spinnen. Maar, verrassing, ik ging niet. Althans, ik ging wel om aldaar te horen dat de spinninglessen pas morgen weer plaats vinden. Allemaal leuk en aardig, maar dan kan ik niet. Dus heb ik maar het springtouw dat ik van mijn vader gekregen heb gebruikt om zo even wat aan de conditie te doen. U hoort het goed, ik heb gespringtouwd, of getouwspringd, of touwgesprongen. Word geeft de derde optie als correcte schrijfwijze, dus dan zal ik dat wel hebben gedaan. Nu is touw een wat overdreven woord voor deze opgefrommelde plastic waslijn en ik geloof ook niet dat het een goed idee is om plastic vervolgens te gaan strijken, strijkkralen uitgezonderd, dus mijn eerste springpogingen waren met wisselend succes. En nog buitengewoon gehorig ook op de houten vloer in de kamer.

Het verhuizen naar de keuken bracht dan ook een oplossing. Nu is daar wel minde plaats, maar het positieve is dat ik de afwas nog niet had gedaan en nu twee glazen minder hoef te doen. Wel zonde van die fles Whisky trouwens. Die hoefde ik namelijk niet af te wassen. Maar zonder gekheid, met mijn gemankeerde springtouw haalde ik toch ergens per ongeluk de 50 sprongen. Als ik die nou eens gewoon ergens ophang en niet weer in de oorspronkelijke positie terug frommel gaat het daarna misschien nog wel beter. Of ik ga op de bank televisie kijken. Dat kan ik ook heel goed.

Tot zover weer een update. Daar blijft het weer even bij want van 17 tot en met 21 januari ben ik weer even terug in de Nederlandse klei. Die periode klinkt langer dan het is (zo ben ik de 17de en de 21ste zelf al voor een groot stuk kwijt aan de vlucht), dus ik zal vast druk zijn met diverse dingen. Ideeën om elkaar toch nog even te zien zijn niettemin van harte welkom. En tot die tijd heel veel groetjes vanuit Glasgow!