Blijf je verwonderen

Blijf je verwonderen.

Blijf je verwonderen. Dat was wat Danny Mekic’, één van de vele personen die me al dan niet indirect aan deze baan geholpen heeft, zei toen ik naar Glagow af zou reizen. En hoewel ik me veel verwonderd heb het afgelopen half jaar zit em daar nu misschien wel de crux. Zoveel nieuwe dingen kom ik hier nu niet meer tegen. Ik zou iets kunnen vertellen over de barre winters hier met allemaal sneeuw tot eind maart aan toe, maar iets zegt me dat jullie daar in Nederland meer van weten dan ik. Of over hoe de trotse Schot zich onderscheidt van de rest van het eiland, vooral dan toch door zichzelf op de borst te kloppen hoe afwijkend hij zich niet gedraagt van de Engelsman, want als je het eenmaal gezegd hebt hoef je je er niet meer naar te gedragen natuurlijk. Maar het is ook niet dat het een constante behoefte is aan al die aparte en nieuwe dingen iedere keer, want hoe spannend ook: Het brengt nogal wat vermoeidheid met zich mee. Daarnaast is één keer iemand omgebracht in de flat ook wel weer genoeg om mee te maken en ik heb dan ook liever dat ze me op zondagavond om 20.00 uur vertellen dat het gevaarlijk is buiten dan dat ik er persoonlijk achter kom (voor de persoon die het vertelde maakte het niets uit want zo zei ze, “ik woon hier dus ik ben veilig”. Haha, ik woon hier ook, kijk mij eens veilig zijn. En de theorie klopt, want de man die omgebracht is die woont hier nu niet meer). Maar toch. Het blijft op zoek zijn naar die drive om op dat avontuur echt een stempel te drukken.

Het scheelt dat ik daarbij wel hulp van buitenaf krijg. Goed en wel beschouwd ben ik ook pas een keer of vijf buiten Glasgow geweest voor wat het Schotse betreft, maar met aanstaande bezoeken van Arjan, Renee en mijn ouders denk ik dat daar nog wel een paar mogelijkheden bij gaan komen. En met Glasgow zelf is ook niets mis, althans misschien wel, maar dat is dan niet meer genoeg om je over te verwonderen. Wat misschien nog het meeste opvalt is de wegwerkzaamheden en het slopen van gebouwen waar ze hier nu mee bezig zijn. Volgend jaar zijn de Commonwealth Games dus dan moet alles tiptop in orde zijn. Als je het zo ziet zijn ze daar dan rijkelijk laat mee begonnen, maar de Schotse kwaliteit wegen houdt het bekant een jaar vol, dus het zit er in dat er volgend jaar nog maar een extra asfaltlaag over de hoofdwegen heen moet.

Dat zo afwegende is het de vraag of het positief of negatief is dat ik hier zo weinig nieuwe dingen mee maak. Is het een kwestie van een vloeiende integratie? Of van het het feit dat ik mezelf niet genoeg open stel voor de interessante dingen die in het dagelijkse leven langszij komen zonder dat ik ze spot. De waarheid zal zoals zo vaak in het midden liggen. En misschien ook dat het aanstaande bezoek me hiermee kan helpen. Moet je daar kijken dat is gaaf! Euhm ja, dat vond ik ook toen ik het voor de eerste keer zag een half jaar geleden. Maar zoals gezegd. Er blijft nog genoeg over van Glasgow, en Schotland, om te ontdekken en als straks de temperatuur ook wat hoger is, is daar alleen maar meer aanleiding toe. En dan zal ik weer nieuwe omgevingen opzoeken met die ene zin in het achterhoofd. ‘Blijf je verwonderen.’