Glasgow on Ice

Glasgow on Ice

Met het aanzetten van de kerstlichtjes (jawel hier wachten ze niet tot na 5 december) twee weken terug hebben ze hier in Glasgow nog voor wat extra sfeer gezorgd door op het centrale plein, George Square, ook maar even een ijsbaan te openen. Glasgow on Ice zoals ze dat hier noemen. Inclusief enkele attracties als een klassieke caroussel en draaimolen (beiden naast het ijs) levert het allemaal een winters plaatje op. Allemaal leuk en aardig, maar zolang het nog niet sneeuwt komt er van die hele sfeer natuurlijk weinig terecht. En als dan ook nog in het weekend het bericht tot je komt “eerste sneeuw in Limburg gevallen” wordt je toch een beetje jaloers. Ik ben potdomme toch niet voor niets naar een stad verhuisd die op dezelfde breedtegraad ligt als Kopenhagen (raar trouwens om over breedtegraden te spreken als je het over de bestemming van een plaats op de as van noord naar zuid hebt. Dat lijkt me toch in de lengte)?! Maar gelukkig, afgelopen zondagavond was het zover. De sneeuw! Toch zeker twee en een halve centimeter. Voor de zekerheid nam ik mijn fototoestel mee voor wat feeërieke plaatjes in het stadscentrum. Maar helaas, in het centrum geen sneeuw meer te bekennen. Het schijnt daar warmer te zijn en er wordt ook nog eens gestrooid. Ja, daar wel. ’s Avonds aangekomen bleek dat ook de sneeuw in mijn buurt aardig gesmolten was. Nu is de afwatering hier redelijk beperkt tot het hebben van heuvels die in rivierbeddingen willen veranderen bij veel water, maar een belangrijk gedeelte van dit water heeft toch de neiging om nergens naar toe te gaan. En de nacht hier heeft op dit moment de eigenschap om te vriezen. Zo heb ik heden ochtend mogen genieten van mijn eigen Glasgow in Ice. Je weet dat het er dik in zit met dit weer en deze straten, maar om 7.20 uur wil ik ook wel eens aan andere dingen denken. Bijvoorbeeld hoe warm en comfortabel mijn bed ook alweer was. Of, bij minder tijd, of ik nog wel tijdig mijn bus ga halen. Juist dat laatste levert dan een mooi schouwspel op aangezien mijn rubberen zolen (alle andere zolen houden het hier niet uit op deze straten) niet alle grip van de wereld met zich meebrengen. Ieder overmatig enthousiasme om toch tijdig de bus te halen leidt dan ook tot een ritueel wat het best te omschrijven valt als de paringsdans van een flamingo in de vroege lente. Met dat verschil dat een flamingo over het algemeen wel blijft staan. Op één been nog wel! Het scheelt gelukkig dat het mij op de vroege ochtend aan enig overmatig enthousiasme ontbreekt, maar ik kijk nu alweer uit naar de ochtend van morgen.

Over naar de goede dingen: Marleen en Sander zijn langs geweest met een paar heerlijke Sinterklaascadeau’s maar het beste cadeau was toch hun aanwezigheid en het fantastische weekend (maar ik wacht wel nog steeds op de foto’s Marleen). Mijn ouders komen eind deze maand langs om samen nieuwjaar te vieren en ter compensatie ga ik 17 januari ook maar weer eens even terug naar Nederland. Ik ben benieuwd of het er nog ligt met al die verhalen over Global Warming en zo. Daarnaast ga ik aanstaande zaterdag het optreden van de Maccabees en de Black Keys uitchecken. Twee van de beste bands ter wereld speciaal voor mij naar Glasgow gekomen. Raar dat ik er dan toch een kaartje voor moest betalen.